Op 1 januari zat ik bij de Lieve Bomma in het ziekenhuis. Het was een regenachtige dag, maar op dat moment was het droog buiten en scheen de zon stralend.
Vanuit haar ziekenhuiskamer zagen we de wolken boven de huizen en daarachter stond de zon. Doordat de zon verborgen zat achter de wolken, leken de wolken wel een gouden randje te hebben. Het was echt prachtig! Ik heb nog geprobeerd het te fotograferen met mijn gsm. Maar een gsm geeft al geen geweldige kwaliteit en sowieso is zoiets niet te trekken. Dus die foto is niet echt gelukt.
Donderdagavond fietste ik na mijn pianoles naar huis. Ik draaide de laatste straat in en plots zag ik het weer: een wolk met een gouden randje. En uiteraard moest ik onmiddellijk aan die dag bij de Lieve Bomma denken. Ik ben met een glimlach en een krop in mijn keel verder naar huis gefietst en heb het meteen aan de Mams verteld. Die kon zich die dag ook nog herinneren.
Zo zie je dat er ook mooie herinneringen zijn aan die verschrikkelijke tijd.
titatastisch 
Fijn dat dit beeld je altijd in gedachten terug bij je lieve Bomma zal brengen! Koesteren!
En zo ga je de lieve bomma altijd blijven herinneren,…….
Doet me denken aan het spreekwoord “every cloud has a silver lining” alleen in dit geval een gouden… Mooie herinnering!