Maandag werd het lichaam gevonden van de jonge vrouw die verdween na haar uitstapje naar de Gentse Feesten. Vermoord. Verschrikkelijk!
Bij de Mams speelt onmiddellijk haar moederlijke bezorgdheid op. Want die jonge vrouw was even oud als ik. En ze ging alleen over straat ’s avonds/’s nachts. Dat doe ik ook vaak.
Ikzelf ben geen bange. Ik ga uiteraard het gevaar niet opzoeken, maar ik ben niet bang om in het donker alleen over straat te moeten. En ik stuur een smsje op de moment dat ik naar huis vertrek dus ze weten ongeveer hoe laat ik dan thuis zal zijn en kunnen dus kort op de bal spelen als ik niet thuis zou komen. Het gevaar helemaal wegnemen kan je nu eenmaal niet. Ik ben ook van mening dat de kans klein is, maar dat als het moet gebeuren, het toch gebeurt. Maar ik denk wel dat ik voorzichtig ben en ik weet dat de Mams dat wel weet. Trouwens, bang zijn is nutteloos en misschien nog wel gevaarlijker (Helle is wel heel bang en reed vroeger in een bepaalde straat midden op de rijweg uit schrik dat er iemand uit de bosjes zou springen terwijl er in die straat kei-hard wordt gereden).
De Mams is dus bezorgd en vraagt nu over iedereen waar ik mee afspreek, van waar ik die ken. En ze eist dat ik die hun gsmnummer geef. Zo kan ze die bellen als ze mij niet kan bereiken en ongerust is. Nu begrijp ik heel goed dat je dat bij een puber doet. Maar zelf voel ik me hier toch een beetje te oud voor. Ik vind het een heel beklemmend gevoel geven. Bovendien kan ze dit enkel bij mij doen omdat ik nog thuis woon, want mijn zussen (die overigens jonger zijn) wonen niet meer thuis en daarvan weet ze het niet als die alleen op stap zijn. En het kan natuurlijk altijd gebeuren dat ik haar smsje gewoonweg niet gehoord heb als ik ergens op een terrasje zit. Ze doet het trouwens niet alleen bij avond-uitstapjes. Vanmiddag ging ik gewoon iets drinken in de buurt.
Ergens apprecieer ik het wel dat ze bezorgd is, maar dit vind ik toch wat overdreven.
titatastisch 
Ergens kan je hier fatalistisch in zijn maar je kan tot op een bepaalde hoogte ook voorkomen, niet altijd uiteraard. En ouders zijn automatisch altijd bezorgd om hun kinderen, ongeacht wat de leeftijd is. Ik denk voor hun dochters meer dan voor hun zonen..
Je hebt idd de leeftijd waar ik dit ook overdreven vind! Ik zou het als moeder al super vinden als je een smske stuurt voor je vertrekt. Dat vind ik al super voor hen, maar zelf zou ik het niet eisen. want idd, er gebeurt veel in deze wereld en je kan idd je lot niet ontlopen, what wil be , will be. En je kan geen heel leven op eieren lopen van angst. Je zou er paranoia van worden!
Ja, dat is inderdaad een beetje overdreven,…want als je niet meer had thuis gewoond had het geen probleem gegeven,……….nu moet ik zeggen, dat het mij ook wel aangreep,…..ik ben ook niet echt een bange,….maar nu ga ik toch ook eens rondkijken als ik nog eens ’s avonds alleen de baan opga 🙂
Toch wat overdreven vind ik. Al vind ik dat je als vrouw alleen ’s nachts toch wel wat onveilig voelt sowieso. Op straat, maar ook op andere plaatsen.
Als man is dat heel wat anders natuurlijk. Pa kwam me altijd ophalen ’s nachts als ik uit was geweest vroeger op ‘mijn uur’, tot ik 18 was. Dan had ik geen uur meer en moest ik enkel maken dat ik om 12u aan tafel zat beneden. 😉
Beetje overbezorgd, die mama van jou! Hoe heb je haar uitgelegd van je date en dat je zo laat thuis was? 😉
Over de eerste date weet ze nog altijd niets. Toen had ik gezegd dat ik op het muziekatelier moest zijn en dat we met een paar nog iets waren gaan drinken. Bij de 2e heb ik gewoon verteld dat ik iets ging drinken met J. van het atelier. En eigenlijk vroeg ze niet verder. Tot mijn grote verbazing.
Omg, vind ik eigenlijk ook echt overdreven van haar. Idd nogal overbezorgd, en zeker ook omdat je geen tiener meer bent hé. Ik snap wel dat het misschien wat moeilijker is voor haar om echt te beseffen dat ze je moet loslaten omdat je nog thuis woont, maar toch zou ik proberen om je grenzen op dat vlak aan te geven. Ik zou me ook nogal beklemmend voelen..