Vandaag is het Morse Code Day. Niet dat ik echt iets heb met Morse, maar het doet me wel denken aan mijn kindertijd.
Ik had namelijk een beste vriendinnetje in de lagere school waar ik heel vaak ging spelen. Ze deelde een slaapkamer met haar jongere zusje. Een zusje dat wij heel irritant vonden want die wilde altijd met ons meespelen en alles van ons weten. Zoals dat uiteraard met kleine zusjes gaat. Om niet alles met haar te moeten delen verzonnen wij onze eigen geheimtaal. We verzonnen ons eigen alfabet, wisselden letters,… en schreven elkaar dan briefjes die het zusje niet kon lezen. Heerlijk!
Een tante van mij kon in spiegelschrift schrijven. Wij, de nichtjes, vonden dat heel intrigerend en spannend. Vooral als we op bosklassen waren met de school en er een brief van tante aankwam die we dan voor de spiegel moesten gaan staan lezen. Ik kreeg overigens ook altijd de meeste brieven van de hele school op bosklassen: van de 4 grootouders, van mijn nichtjes en neefjes, van mijn ouders en zussen, van de tantes en nonkels,…
En ooit las ik het boek “De kinderen van Bolderburen” van Astrid Lindgren waarin de 2 buurmeisjes elkaar briefjes doorstuurden in een sigarenkistje aan een touwtje dat tussen hun slaapkamerramen was vastgebonden.
Waar is de tijd dat er nog geen sprake was van e-mail en sms? Zo slecht was het toen toch ook niet als ik aan deze dingen terugdenk.
titatastisch 
Ooooh fantastisch die briefjes uitwisselen 🙂 Ik hou ook nog altijd van échte post.
Wel Tita, ik schrijf ook spiegelschrift en ik schreef ook vaak brieven aan mijn nichtjes en vriendinnen. Ooit vertelde ik dat tegen een psycholoog en die zei, dat is geen kunst dat is een afwijking en een vorm van deslexie, boink, daar ging het idee dat ik “speciaal ” was. En sinds een paar maanden correspondeer ik met mijn schoondochter uit Canada. Ze vind het zalig om briefjes te krijgen, met af en toe kleine presentjes, zoals bloemenzaadjes en zo, of zelfgetekende boekenleggers. Maar ik heb het toch moeilijk om nog met de hand te schrijven.
Spreken met elkaar door middel van twee lege blikjes aan een koord, nostalgie! 😛