Vermits er een birthday-party voor mezelve op de planning stond en ik voor een zoet feestje had gekozen, moest er wat voorbereid worden dit weekend.
Zaterdagmiddag kwam ik thuis van het werk (ok, na even te gaan shoppen) en werd er gestart met het desserten maken. Ik die dacht dat ik de Mams zou moeten helpen, had mij schromelijk vergist. De Mams zag dat namelijk een beetje anders: ik zou de desserten maken en zij zou helpen. Oeps! Maar de keukenprinses (een vermoeide weliswaar want mijn rug speelde weer op) in mij kwam boven en voor het avondeten stonden er al tiramisu en chocomousse klaar. Na het avondeten volgde ook nog plattekaas met limoen, citroengras en pistachenoten.
De volgende ochtend hadden we nog een paar desserten te gaan, maar gelukkig nam de Mams toen iets meer de leiding. Ikzelf stond in voor het schillen en in blokjes en sliertjes snijden van het fruit. De Mams maakte de rest van de fruitcrumble, de mangotaart en de rijstpap. En met wat overschot van eiwit maakten we nog wat meringues (die achteraf weer in elkaar zakten en dus mislukt waren maar we zijn ze uiteindelijk vergeten op tafel te zetten, dus de mislukking was niet erg).
Na de middag trok ik mijn favoriete kleedje aan en om 16u mocht ik de familie ontvangen en cadeautjes ontvangen. Blijkbaar is 30 de leeftijd waarop je bloemen krijgt, want van 2 tantes kreeg ik een mooi boeketje. Verder kreeg ik nog een boekenbon (uiteraard altijd een schot in de roos bij mij), een kledingbon en een kaartenrekje met een hilarische foto van de ouders van mijn toekomstig metekind (beiden met blote buik en de papa met 2 pompelmoezen en een bloemkool in zijn armen). En dan werd mijn spaarvarkentje nog een beetje gevuld. De dessertjes vielen bij iedereen in de smaak en het was een gezellig feestje. Bovendien kreeg ik veel complimentjes over mijn kast.
Maandag was dan mijn echte verjaardag. Van mijn ouders kreeg ik een nieuwe donsoverdekset. Met een hertje, een uil, een hond in een tent,… Echt heel mooi! Hoewel ik wel iets volwasseners had verwacht. 😉 Maar dat is misschien voor het shoppinguitstapje in de solden: dan mag ik nog wat shoppen op hun kosten. Dat is namelijk mijn jaarlijks verjaardagscadeau.
De ochtend gebruikte ik om blogs te lezen. Dankzij het schrappen van de laatste tijd gaat dat al een stuk vlotter. De namiddag gebruikte ik om te beginnen met het zelf knutselen van kerstkaartjes. Na een uur of 2 had ik ongeveer 9 kaartjes klaar, waarvan de ene al beter gelukt is dan de andere. Ik denk dat ik mij komende zondag nog eens aan de andere kaartjes waag (gelukkig moeten het er maar een stuk of 20 zijn) en dan maandag ze zal schrijven en op de post doen.
Rond 16u bracht ik een bezoekje aan de buurkindjes. Vermits er veel dessert over was had ik de buurvrouw zondagavond al een smsje gestuurd om te laten weten dat ik voor een 4-uurtje zou zorgen. Ik belde aan aan de poort en Anders riep vrolijk door de parlofoon: “De poort gaat open. En gefeliciteerd, hè!” 😉 Livje zat al onmiddellijk klaar met een lepeltje om de chocomousse op te smullen en stak vrolijk haar tong naar mij uit (goede babysits doen dat overigens doodleuk terug) toen ik terug naar huis ging. Thor moest van zijn mama mij een gelukkige verjaardag wensen maar werd plotsklaps ontzettend verlegen.
’s Avonds had ik een vergadering. Ik hoopte heel erg dat ze er niet te veel aandacht aan mijn verjaardag zouden besteden, maar ik wist wel dat ze wisten dat ik jarig was. De voorzitter wist het en een paar van de andere leden van de vergadering hadden gedurende de dag al op mijn smoelenboek gereageerd. Maar helaas. Ik was aan de late kant en arriveerde gelijktijdig met de dochter van de voorzitter die ook op de hoogte was en kreeg 3 kussen. Maar allé, daar was niemand anders bij dus ok. Maar toen kwamen we binnen in de vergadering, als quasi laatsten dus er zat al 10 man, en zei die dochter dat zij al gekust had hoor voor mijn verjaardag. En toen kwam er natuurlijk meteen de reactie van de voorzitter (die volgens mij gek is op verjaardagen) die dan ook met kussen kwam en zei dat er op getoost moest worden en dan ook nog eens vond dat er gezongen moest worden. Terwijl ze dat deden keek K., een goede vriendin van mij, met een grijns naar mij omdat ze wist dat ik het ongelooflijk gênant vond. Ze vroeg of ik het er moeilijk mee had, met die 30, want dat zij het er wel moeilijk mee had gehad. En toen grijnsde ze omdat ik nu ook tot het clubje behoorde. Verder heb ik de hele avond bijna niemand durven aankijken. Ik was ontzettend verlegen door het te veel aan aandacht.
De volgende ochtend had ik blijkbaar nog een laatste verjaardagsmaal. Ontbijt met tiramisu. Om maar te zeggen dat er serieus wat overschot was van het feestje van zondag.
titatastisch 
Ontbijt met Tiramisu,..EROVER Tita, erover, maar omdat je op een nieuwe tram gestapt bent mag het,….:-), blij dat het toch een fijne verjaardag was ondanks de mijlpaal, weet dat nu de 10 mooiste jaren komen!!!!!
Fijn dat je wat leuke dingen gekregen hebt voor je verjaardag, want laat het ons draaien of keren, we krijgen allemaal wel graag een cadeautje. En ik had je gezicht willen zien toen iedereen voor jou is beginnen zingen! Fijn dat de nagerechtjes zo goed zijn meegevallen, want daar is veel werk aan geweest!
Er moet wel véél volk zijn uitgenodigd geweest, aan de hoeveelheid desserts te zien, haha, wij eten de dag nadien ook taart enzo als ontbijt, lunch… tot alles op is. Lalala.
Ik zou het ook haten om in het middelpunt van de belangstelling te staan, ik probeer zoveel mogelijk menselijk contact te vermijden op mijn verjaardag, lees ik ga niet werken 🙂
Ik kan het me nog herinneren vroeger dat er gezongen werd in de klas als ik verjaarde (sindsdien is het geleden 😉 ) en ik voelde m’n gezicht altijd op dat ogenblik in gradatie van roodheid stijgen. Verschrikkelijk vond ik dat!
Oooooh ik ben nu natuurlijk mega te laat, maar nog gefeliciteerd met je verjaardag! Inderdaad welkom bij de club 🙂 En zoveel desserts wat een feestje!